Langgevelboerderij
Definitie
Een langgevelboerderij is een traditioneel boerderijtype waarbij de lange zijde van het gebouw parallel aan de weg of het erf ligt, met deuren en ramen in de lange gevel.
Omschrijving
De langgevelboerderij is een karakteristiek boerderijtype dat vooral voorkomt in het zuiden van Nederland, met name in Noord-Brabant en Limburg. Het ontwerp kenmerkt zich door een langgerekte vorm, waarbij de lange gevel aan de voorzijde van het erf is gericht. Dit in tegenstelling tot andere boerderijtypen zoals de hallehuisboerderij of de kop-hals-rompboerderij.De boerderij bestaat meestal uit één langwerpig gebouw waarin zowel de woonruimte als de stal en opslagruimten zijn ondergebracht. De indeling is vaak functioneel: aan de ene kant bevindt zich de woonruimte, terwijl de andere kant is gereserveerd voor het vee en de opslag van landbouwmaterialen. Traditioneel werden deze boerderijen gebouwd met lokale materialen zoals hout, leem en stro. Een belangrijk kenmerk van de langgevelboerderij is de symmetrische indeling van deuren en ramen in de lange gevel. Dit zorgt voor een evenwichtig en harmonieus uiterlijk. Tegenwoordig worden veel langgevelboerderijen gerestaureerd en omgebouwd tot woonhuizen, waarbij de historische karakteristieken zoveel mogelijk worden behouden.
Vergelijkbare termen
Hallehuisboerderij