Hallehuisboerderij
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een hallehuisboerderij is een traditioneel boerderijtype waarbij woon- en bedrijfsgedeelte zich onder één dak bevinden.
Omschrijving
De hallehuisboerderij is een van oorsprong rechthoekig gebouw dat veel voorkomt in Oost- en Midden-Nederland, Noord-Duitsland en delen van Frankrijk. Kenmerkend is de driebeukige opzet met een brede middenbeuk en twee smallere zijbeuken, gedragen door een ankerbalkgebint. Oorspronkelijk stonden in de middenbeuk, de 'deel', het vee en werd er gedorst. De zijbeuken werden gebruikt voor vee en opslag. Een stenen brandmuur scheidt meestal het woongedeelte aan de voorzijde van het bedrijfsgedeelte. Het dak is vaak bedekt met stro, riet of dakpannen en kan voorzien zijn van wolfseinden.
Subtypen en regionale variaties
Vanuit de standaardvorm van het hallehuis hebben zich verschillende varianten ontwikkeld. Voorbeelden hiervan zijn de T-huisboerderij en de krukhuisboerderij, die hun naam danken aan de uitbouw(en) van het woongedeelte, waardoor een T- of L-vormige noklijn ontstaat. Ook de langgevelboerderij, te vinden ten zuiden van de grote rivieren, is afgeleid van het hallehuis, waarbij het gebouw doorgaans verlengd en versmald is. Een vroege vorm van het hallehuis is het 'los hoes', waarbij woon- en werkruimte nog niet volledig gescheiden waren en het interieur grotendeels uit één open ruimte bestond met een centrale stookplaats.
Vergelijkbare termen
Langhuisboerderij
Gebruikte bronnen: