Hallehuisboerderij
Definitie
Een hallehuisboerderij is een traditioneel boerderijtype waarbij het woon- en werkgedeelte onder één groot dak zijn samengebracht, vaak met een open constructie in de middenruimte (de "halle").
Omschrijving
De hallehuisboerderij is een karakteristiek bouwtype dat vooral in Nederland en delen van Duitsland voorkomt. Het ontwerp kenmerkt zich door een grote, open ruimte onder een hoog zadeldak, waarbij de constructie vaak bestaat uit houten gebinten. Deze gebinten dragen het dak en verdelen de ruimte in verschillende functies, zoals woonruimte, stal en opslag.Het hallehuis is gebouwd met lokale materialen, zoals hout, leem en riet of dakpannen voor het dak. De indeling is functioneel: aan de ene kant bevindt zich de woonruimte, terwijl de andere kant is gereserveerd voor het vee en de oogst. De open halle in het midden werd vaak gebruikt voor dorsactiviteiten of als werkruimte. Dit type boerderij was vooral populair in de middeleeuwen en bleef tot in de 19e eeuw in gebruik. Tegenwoordig zijn veel hallehuisboerderijen gerestaureerd en omgebouwd tot woonhuizen of musea, waarbij de historische structuur behouden blijft.Onderhoud van een hallehuisboerderij vereist aandacht voor de houten constructie, die gevoelig is voor vocht en houtrot. Daarnaast is het belangrijk om traditionele materialen en technieken te gebruiken bij restauratie om de authenticiteit te behouden.
Vergelijkbare termen
Langhuisboerderij