Winddruk
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Winddruk is de kracht die de wind uitoefent per oppervlakte-eenheid op een object, met name op bouwwerken.
Omschrijving
Winddruk is een essentiële factor in de bouwkunde voor het ontwerpen en dimensioneren van gebouwen en bruggen om de krachten die wind erop uitoefent, te kunnen weerstaan. De wind kan zowel druk (overdruk) uitoefenen aan de loefzijde (windrichting) als zuiging (onderdruk) aan de lijzijde en op het dak van een constructie. De winddruk is afhankelijk van de windsnelheid en de vorm van het gebouw. Het correct berekenen van winddruk is cruciaal voor de structurele stabiliteit en veiligheid van een gebouw. Materialen en technieken zoals het gebruik van windverbanden en verstevigingen dragen bij aan het vergroten van de weerstand tegen winddruk.
Windbelasting en ontwerp
Windbelasting op een gebouw is het verschil tussen de onderdruk en overdruk over de constructie. Dit is met name belangrijk bij platte daken, waar de zuigkracht van de wind het daksysteem kan optillen bij storm, met schade en gevaar voor de stabiliteit tot gevolg. De berekening van windbelasting, inclusief het rekening houden met druk en zuiging, is een gespecialiseerde taak die bij voorkeur door gekwalificeerde constructeurs wordt uitgevoerd om de veiligheid en betrouwbaarheid van structuren te waarborgen.
Klassen van windbelasting
Volgens normen zoals NEN-EN 12210 bestaan er verschillende klassen voor de weerstand tegen windbelasting, uitgedrukt in Pascal (Pa). Deze klassen geven de mate van winddruk aan waartegen bijvoorbeeld kozijnen met ramen en deuren bestand moeten zijn. De klassen variëren van klasse 1 (400 Pa) tot klasse 5 (2000 Pa) en hoger (klasse Exxxx).
Vergelijkbare termen
Windbelasting
Gebruikte bronnen: