Uitbuiging
Definitie
Uitbuiging verwijst naar de mate waarin een constructie of element onder belasting buigt, waarbij het verschil in hoogte of positie van een punt ten opzichte van een referentiepunt wordt gemeten.
Omschrijving
Uitbuiging is een belangrijke parameter in de bouwkunde om de draagcapaciteit en stijfheid van constructies te beoordelen. Het kan optreden in verschillende materialen, zoals beton, staal en hout, afhankelijk van de toegepaste belasting en geometrie. Het beheersen van uitbuiging is essentieel om structurele stabiliteit te waarborgen en ongewenste vervormingen te voorkomen. In de praktijk wordt uitbuiging berekend aan de hand van formules en normen om te voldoen aan de vereiste veiligheidsmarges.
Vergelijkbare termen
Doorbuiging