Doorbuiging
Definitie
Doorbuiging verwijst naar de mate waarin een constructie of materiaal buigt onder belasting, wat resulteert in een tijdelijke vervorming van de oorspronkelijke vorm.
Omschrijving
Doorbuiging is een belangrijke factor bij het ontwerpen van constructies, zoals balken, vloeren en bruggen, omdat het de maximale toegestane belasting bepaalt zonder onherstelbare schade. Materialen met verschillende eigenschappen vertonen verschillende doorbuigingen onder belasting, wat ingenieurs helpt de juiste materialen te kiezen voor specifieke toepassingen. Doorbuiging kan ook een esthetisch element zijn in architecturale ontwerpen, waarbij bewuste doorbuiging wordt gebruikt om visuele effecten te creëren.
Vergelijkbare termen
Verzakking