Schijfwerking
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Schijfwerking is een constructieprincipe waarbij vlakke, stijve elementen zoals vloeren en daken horizontale krachten opvangen en overbrengen naar stabiliteitselementen in een gebouw.
Omschrijving
Wanneer een gebouw wordt blootgesteld aan horizontale belastingen zoals wind of aardbevingen, is het essentieel dat deze krachten veilig worden afgevoerd om schade of instorting te voorkomen. Schijfwerking maakt gebruik van de stijfheid van vlakke bouwdelen zoals vloer- of dakplaten om deze krachten op te nemen en te verdelen over hun oppervlak. Deze horizontale 'schijven' functioneren als horizontale balken die de krachten overdragen aan verticale stabiliteitselementen zoals wanden, liftschachten, trappenkokers of kolommen. Vanuit deze verticale elementen worden de krachten verder naar de fundering geleid. Goede schijfwerking is cruciaal voor de horizontale stabiliteit van een constructie en vereist voldoende stijfheid, sterke verbindingen tussen elementen en een goede verankering aan de dragende structuur.
Toepassing en Materialen
Schijfwerking is met name belangrijk bij constructies die te maken hebben met aanzienlijke horizontale belastingen, zoals hoge gebouwen, grote hallen en gebouwen in aardbevingsgevoelige gebieden. Dit constructieprincipe wordt toegepast in zowel ter plaatse gestorte als prefab constructies. Bij prefab gebouwen is schijfwerking, vaak aangeduid als 'diafragmawerking', essentieel voor de stabiliteit. Materialen die schijfwerking kunnen bieden zijn onder andere beton, staal en hout. Bij betonnen vloeren en daken kan schijfwerking worden gerealiseerd door gepaste verbindingen tussen prefab elementen of door een ter plaatse gestorte druklaag. Ook geprofileerde platen in daken, vloeren en gevels, en constructieve beplating in bijvoorbeeld staalframebouw, kunnen bijdragen aan de schijfwerking.
Vergelijkbare termen
Draagstructuur
Gebruikte bronnen: