Stabiliteit
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Stabiliteit in de bouwkunde is het vermogen van een constructie om in evenwicht te blijven en zijn positie en vorm te behouden onder invloed van diverse belastingen en krachten, zoals wind of aardbevingen, zonder om te vallen, weg te zakken, te knikken of in te storten.
Omschrijving
Stabiliteit is een van de drie cruciale criteria in de bouwkunde, naast sterkte en stijfheid. Het heeft in het bijzonder betrekking op de weerstand tegen horizontale krachten die constructieonderdelen van elkaar kunnen losmaken. Wanneer een gebouw onvoldoende stabiel is, kan het bezwijken onder belastingen zoals wind, eigen gewicht, trillingen of bevingen. Een goede afdracht van krachten naar stabiele bouwdelen, inclusief de fundering, is essentieel voor de stabiliteit van een constructie.
Aspecten van Stabiliteit
Om een gebouw zo stabiel mogelijk te maken, worden vaak diverse stabiliteitscomponenten toegepast. Voorbeelden hiervan zijn verankeringen tussen fundering en gebouw, stijve hoekverbindingen, stijve kernen (zoals betonnen liftkokers), dwarswanden, schijven (door schijfwerking van vloeren en daken), windverbanden en stabiliteitswanden. Het aardbevingsbestendig maken van een constructie draagt ook bij aan de stabiliteit. Stabiliteit van een materiaal wordt soms aangeduid met ductiliteit, wat de mate aangeeft waarin een materiaal vervorming verdraagt onder wisselende belastingen zonder te bezwijken.
Vergelijkbare termen
Veiligheid
Gebruikte bronnen: