Grondelektrode
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een grondelektrode, ook wel aardelektrode genoemd, is een geleidend deel of groep van geleidende delen die in contact staat met de aarde om elektrische stroom veilig af te voeren.
Omschrijving
Het hoofddoel van een grondelektrode is het bieden van een veilige verbinding met de aarde voor elektrische installaties. Dit is cruciaal om elektrische schokken te voorkomen en om apparatuur te beschermen tegen overspanningen, bijvoorbeeld veroorzaakt door blikseminslag of fouten in het elektriciteitsnet. De aardelektrode staat via een aardleiding in verbinding met de elektrische installatie. In geval van een defect, zoals kortsluiting, zorgt de grondelektrode ervoor dat de elektrische stroom via de aarde wegvloeit. Een goede aarding via een grondelektrode zorgt ervoor dat geaarde objecten een spanning van nul volt krijgen, wat de elektrische aarde wordt genoemd.
Toepassing en eigenschappen
Grondelektroden worden toegepast in diverse situaties waar aarding noodzakelijk is, waaronder bij elektrische installaties in gebouwen en bij bliksemafleiders. De effectiviteit van een grondelektrode hangt af van de elektrische weerstand naar de aarde. Deze weerstand moet voldoende laag zijn om overtollige stroom gemakkelijk te laten wegvloeien, idealiter maximaal 1,5 à 2 Ohm. Het materiaal en de fysieke afmetingen van de elektrode beïnvloeden de contactoppervlakte met de grond en het grondwater, en daarmee de weerstand. De lengte van de elektrode is mede afhankelijk van de vereiste aardweerstand en de plaatselijke grondgesteldheid; in vochtige kleigrond kan vaak met kortere elektrodes worden volstaan dan in drogere zandgrond. Vroeger werd de metalen waterleiding soms als aardelektrode gebruikt, maar door de toepassing van kunststof leidingen is dit in veel gevallen niet meer geschikt.
Vergelijkbare termen
Aardingssysteem
Gebruikte bronnen: