Erfpacht
Definitie
Erfpacht is een zakelijk recht waarbij de erfpachter het recht heeft om het eigendom van een stuk grond, inclusief de daarop gebouwde zaken, te gebruiken en te genieten tegen een periodieke betaling (canon) aan de grondeigenaar gedurende de overeengekomen periode.
Omschrijving
Erfpacht is een vorm van grondgebruik waarbij de grondeigenaar de juridische eigendom behoudt, terwijl de erfpachter het recht heeft om de grond te gebruiken alsof hij de eigenaar is. De overeenkomst tussen beide partijen bepaalt de duur van het erfpachtrecht, de hoogte van de canon en de rechten en plichten van zowel de erfpachter als de grondeigenaar.Erfpacht wordt vaak toegepast in stedelijke gebieden waar schaarste aan grond is, waardoor het voor huurders mogelijk wordt om langdurig een woning of gebouw op een stuk grond te hebben. Het kan ook een manier zijn om investeringen in vastgoed te stimuleren, aangezien de erfpachter de opstallen kan bouwen en exploiteren zonder de grond te bezitten.Het beheer van erfpachtgronden en de voorwaarden waaronder erfpacht kan worden verleend, zijn onderhevig aan specifieke wetgeving en regelgeving die per land of gebied kunnen verschillen. Bij het aflopen van de erfpachtperiode kunnen verschillende scenario's plaatsvinden, zoals verlenging van de erfpacht, heronderhandeling van de canon of terugkeer van de grond met de opstallen naar de grondeigenaar.
Vergelijkbare termen
Opstalrecht