Concessiemodel
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een concessiemodel is een overeenkomst waarbij een overheid aan een private partij het recht verleent om een werk uit te voeren of een dienst te leveren, waarbij de tegenprestatie geheel of gedeeltelijk bestaat uit het recht om het werk of de dienst te exploiteren en daarbij het operationele risico draagt.
Omschrijving
Bij een concessiemodel draagt de overheid taken, bevoegdheden en risico's over aan een private partij. Dit model wordt toegepast bij diverse publieke taken en infrastructuurprojecten, waarbij de private partij verantwoordelijk is voor de financiering, ontwikkeling en exploitatie. In tegenstelling tot traditionele overheidsopdrachten, ontvangt de private partij niet primair een betaling van de overheid, maar haalt deze inkomsten uit de exploitatie van de concessie. Een essentieel kenmerk is de overdracht van een operationeel risico dat verder gaat dan alleen nominaal of verwaarloosbaar.
Verschil met overheidsopdracht
Het belangrijkste verschil tussen een concessie en een klassieke overheidsopdracht is dat bij een concessie een exploitatierecht wordt verleend aan de private partij. Dit betekent dat de ondernemer het exclusieve recht krijgt om het gerealiseerde werk of de geleverde dienst te exploiteren en hieruit inkomsten te genereren. Bij een reguliere overheidsopdracht bestaat de tegenprestatie primair uit een betaling door de overheid voor de uitvoering van het werk of de dienst.
Toepassing en kenmerken
Het concessiemodel wordt onder meer toegepast bij de ontwikkeling en exploitatie van infrastructuur, zoals tolwegen, havens en spoorwegen, en bij diensten zoals openbaar vervoer en afvalverwerking. Kenmerkend voor een concessie is dat de private partij het exploitatierisico draagt. Dit risico kan verband houden met de vraag naar of het aanbod van de betreffende dienst of het gebruik van het werk. De overheid stelt hierbij de randvoorwaarden, maar de uitvoering en het risico liggen grotendeels bij de gecontracteerde marktpartij.
Vergelijkbare termen
Publiek-private samenwerking
Gebruikte bronnen: