Infrastructuurconcessie
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een infrastructuurconcessie is een overeenkomst waarbij een private partij voor een vastgestelde periode het recht verkrijgt van een overheid om een specifieke infrastructuur te ontwikkelen, beheren en exploiteren.
Omschrijving
Bij een infrastructuurconcessie draagt de overheid de verantwoordelijkheid voor de financiering, bouw, onderhoud en exploitatie van een infrastructuurproject over aan een private partij. Dit model wordt vaak toegepast bij grootschalige projecten zoals autosnelwegen. De concessieperiode is doorgaans langdurig, vaak 20 tot 30 jaar. Inkomsten voor de private partij kunnen voortkomen uit bijvoorbeeld tolheffing of 'schaduwtolheffing' (waarbij de overheid betaalt per passant). Het concessiemodel wordt gezien als een manier om publieke middelen te besparen en efficiëntie te bevorderen door de inbreng van innovatieve oplossingen en expertise vanuit de private sector.
Toepassingen en Kenmerken
Infrastructuurconcessies worden veelvuldig gebruikt bij grote projecten zoals wegen, bruggen, tunnels en openbaar vervoer. De overheid behoudt meestal de eigendom van de infrastructuur, terwijl de private partij verantwoordelijk is voor diverse aspecten gedurende de concessieperiode. Een voorbeeld van een infrastructuurconcessie in Nederland is de autosnelweg A59 tussen Den Bosch en Oss. Ook bij het spoor worden contractuele relaties zoals infrastructuurconcessies gebruikt, bijvoorbeeld tussen het Rijk en ProRail.
Vergelijkbare termen
Publiek-Private Samenwerking
Gebruikte bronnen: