Waarschuwingsplicht

Laatst bijgewerkt: 05-05-2025

Definitie

De waarschuwingsplicht is de verplichting voor een aannemer om de opdrachtgever te wijzen op onjuistheden, gebreken of ongeschiktheden in de opdracht of materialen die hij kende of redelijkerwijs behoorde te kennen.

Omschrijving

De waarschuwingsplicht is een belangrijk beginsel in het bouwrecht en is vastgelegd in artikel 7:754 van het Burgerlijk Wetboek. Deze plicht houdt in dat een aannemer de opdrachtgever tijdig moet attenderen op mogelijke risico's, fouten of gebreken in bijvoorbeeld het ontwerp, de gebruikte materialen of de grond waarop gebouwd wordt. Het doel hiervan is om schade te voorkomen en discussies over aansprakelijkheid te beperken. De waarschuwingsplicht geldt zowel bij het aangaan als tijdens de uitvoering van de overeenkomst. Wat van de aannemer verwacht mag worden, hangt af van zijn deskundigheid; een specialistische aannemer dient sneller een fout te herkennen dan een minder gespecialiseerde.

Schriftelijk waarschuwen

Met de invoering van de Wet kwaliteitsborging voor het bouwen (Wkb) per 1 januari 2024 is de waarschuwingsplicht aangescherpt. Een waarschuwing moet sindsdien schriftelijk en ondubbelzinnig gebeuren. De aannemer moet de opdrachtgever daarbij duidelijk wijzen op de mogelijke gevolgen voor de deugdelijke nakoming van de overeenkomst.

Gevolgen van schending

Als een aannemer zijn waarschuwingsplicht niet nakomt, kan hij aansprakelijk worden gesteld voor de schade die hieruit voortvloeit. Ook als de opdrachtgever zelf deskundig is, ontslaat dit de aannemer niet van zijn plicht tot waarschuwen. De deskundigheid van de opdrachtgever kan echter wel meewegen bij een eventuele verdeling van de schade.