Vergunningverlening
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Het proces waarbij de overheid officiële toestemming verleent voor het uitvoeren van activiteiten die zonder deze toestemming verboden zijn, om publieke belangen zoals veiligheid, milieu en ruimtelijke ordening te waarborgen.
Omschrijving
Vergunningverlening is de procedure waarbij een aanvraag voor een vergunning door een bevoegd gezag, meestal een gemeente, wordt beoordeeld. Deze beoordeling toetst of de voorgenomen activiteit voldoet aan relevante wet- en regelgeving, zoals bouwtechnische eisen, bestemmingsplannen en milieuregels. Het doel is het realiseren van publieke doelen en het beschermen van het publieke belang. Een belangrijk voorbeeld in de bouw is de omgevingsvergunning, die sinds 2010 de vroegere bouwvergunning vervangt en meerdere vergunningen integreert. Het proces van aanvragen en beoordelen kan tijd in beslag nemen.
Context in de bouw
In de bouw is de omgevingsvergunning een centrale vergunning die nodig kan zijn voor diverse activiteiten zoals bouwen, verbouwen, slopen of het aanbrengen van veranderingen aan de fysieke leefomgeving. De aanvraag wordt getoetst aan onder andere het Bouwbesluit (en opvolger Besluit bouwwerken leefomgeving) en het bestemmingsplan. Niet alle bouwactiviteiten zijn vergunningplichtig; voor bepaalde kleine werken kan een vrijstelling gelden. Bij de aanvraag moeten gedetailleerde plannen, tekeningen en berekeningen worden ingediend.
Bevoegd gezag
Het bevoegd gezag is de instantie die volgens de wet het recht heeft om vergunningaanvragen te behandelen en besluiten te nemen. In veel gevallen is de gemeente het bevoegd gezag voor omgevingsvergunningen, maar voor bepaalde risicovolle activiteiten kan de provincie of een andere omgevingsdienst bevoegd zijn.
Vergelijkbare termen
Bouwvergunning
Gebruikte bronnen: