Raatakkers
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Raatakkers, ook wel Celtic fields genoemd, zijn prehistorische akkercomplexen die bestaan uit kleine, min of meer vierkante of rechthoekige, aaneensluitende percelen, vaak omgeven door lage wallen.
Omschrijving
Raatakkers zijn een type landbouwsysteem dat in Noordwest-Europa werd gebruikt vanaf de Late Bronstijd tot in de Romeinse tijd. De percelen binnen een raatakkercomplex waren typisch 35 bij 35 tot 50 bij 50 meter groot. Wanneer de akkergrond uitgeput raakte, werd deze opzij geschoven, wat leidde tot de vorming van aarden wallen rond de percelen. Op zandgronden kon door het aanbrengen van nieuwe zoden op de akkers de vochtregulatie verbeteren. De raatstructuur van de percelen gaf dit landbouwsysteem de naam 'raatakker'.
Historische context
De term 'Raatakkers' werd in de jaren vijftig geïntroduceerd door J. Wieringa als de Nederlandse benaming voor de oorspronkelijke, maar foutieve, naam 'Celtic field'. Deze Engelse benaming uit 1923 bleek onjuist omdat de akkers geen verband hielden met Kelten. Restanten van raatakkers zijn nog te vinden in verschillende landen, waaronder Nederland, België, Duitsland en Groot-Brittannië.
Herkenbaarheid
Hoewel raatakkers met het blote oog soms nauwelijks zichtbaar zijn, vooral in beboste gebieden, kunnen de walstructuren duidelijk worden waargenomen op hoogtekaarten, zoals die verkregen via LiDAR-technologie. In het veld zijn de wallen soms nog terug te vinden, zoals op het Noordse Veld in Drenthe en bij het Wekeromse Zand.
Vergelijkbare termen
Leemstucwerk
Gebruikte bronnen: