Porselein
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Porselein is een specifieke, harde en niet-poreuze vorm van keramiek, vervaardigd uit kaolien, kwarts en veldspaat, gebakken bij hoge temperaturen (ongeveer 1300 tot 1400 °C).
Omschrijving
Porselein is een materiaal dat bekend staat om zijn dichtheid, duurzaamheid en waterbestendigheid. Door het bakproces op hoge temperatuur wordt het materiaal hard, doorschijnend en klinkt het helder. Het gladde, niet-poreuze oppervlak maakt porselein uitermate geschikt voor toepassingen waar hygiëne belangrijk is, zoals sanitair (wastafels, toiletten) en tegels. In vergelijking met gewoon aardewerk is porselein sterker en minder gevoelig voor slijtage en vlekken. Hoewel porselein zeer krasbestendig is, kan het bij harde stoten wel beschadigen, wat kan leiden tot scheuren of chips. Beschadigingen aan het glazuur van porselein kunnen over het algemeen niet worden gerepareerd.
Toepassingen
In de bouw wordt porselein veel gebruikt voor sanitaire voorzieningen, zoals wastafels en toiletpotten. Dit komt door de duurzaamheid, het onderhoudsgemak en de hygiënische eigenschappen. Daarnaast wordt porselein toegepast als wand- en vloerbekleding in de vorm van tegels, zowel binnen als buiten. Ook voor elektrische isolatoren wordt porselein ingezet vanwege de niet-geleidende eigenschappen. Historisch gezien werd porselein ook gebruikt voor bouwkundige elementen en interieurdecoratie zoals vazen en deurknoppen.
Productie en samenstelling
Porselein wordt vervaardigd uit een fijne, witte kleisoort genaamd kaolien, aangevuld met kwarts en veldspaat. Het mengsel wordt gevormd en vervolgens gebakken bij zeer hoge temperaturen, doorgaans tussen de 1300 en 1400 °C. Dit bakproces op hoge temperatuur, hoger dan bij ander keramiek zoals aardewerk, zorgt voor de specifieke hardheid en dichtheid van porselein. Er bestaat ook 'zacht porselein', gemaakt met gepoederd glas in plaats van veldspaat en gebakken op een lagere temperatuur (ongeveer 1200 °C).
Vergelijkbare termen
Keramiek
Gebruikte bronnen: