Passivatielaag
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een passivatielaag is een dunne, beschermende laag die zich vormt op het oppervlak van een materiaal, zoals metaal of beton, waardoor het minder vatbaar wordt voor corrosie of aantasting door de omgeving.
Omschrijving
Passivatie is het proces waarbij een materiaal minder reactief wordt. Dit kan van nature gebeuren, doordat het materiaal bij blootstelling aan de lucht een oxidelaag vormt (zoals bij aluminium of titanium), of kunstmatig door een behandeling met chemische stoffen. Deze laag fungeert als een barrière die direct contact tussen het materiaal en potentieel corrosieve elementen beperkt, en vertraagt daardoor verdere aantasting.
Passivatielaag bij staal in beton
Bij wapeningsstaal in beton ontstaat een passivatielaag door de hoge alkaliteit (hoge pH-waarde) van het beton. Deze ijzeroxidelaag (Fe₂O₃) beschermt het staal tegen corrosie. Echter, deze passivatielaag kan worden afgebroken door indringing van schadelijke stoffen zoals chloriden of door carbonatatie van het beton, waardoor het staal alsnog kan corroderen indien er voldoende water en zuurstof aanwezig is.
Kunstmatige passivatie
Passivatie kan ook bewust worden toegepast om materialen te beschermen. Dit wordt bijvoorbeeld gedaan bij roestvast staal om vrij ijzer aan het oppervlak te verwijderen, waardoor een inerte oxidelaag ontstaat die beter bestand is tegen roest. Ook bij verzinkt staal en aluminium kan middels chemische behandeling een passivatielaag worden gecreëerd om de corrosiebestendigheid te verbeteren en de hechting van coatings te bevorderen.
Vergelijkbare termen
Beschermende laag
Gebruikte bronnen: