Palladianisme
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Het Palladianisme is een classicistische bouwstijl die is afgeleid van de ontwerpen en theorieën van de 16e-eeuwse Venetiaanse architect Andrea Palladio.
Omschrijving
Deze architectuurstijl kenmerkt zich door het gebruik van klassieke elementen zoals zuilen en frontons, met een sterke nadruk op symmetrie, proportie en harmonie. Palladio baseerde zich op de architectuur van de klassieke oudheid, met name Romeinse en Griekse tradities. Zijn ideeën zijn vastgelegd in zijn invloedrijke werk 'I quattro libri dell'architettura' (De vier boeken van de architectuur). Het Palladianisme verspreidde zich vanuit Italië over Europa, met name in Engeland in de 17e en 18e eeuw, en later ook in Noord-Amerika. Het wordt gezien als een reactie op de uitbundige barokstijl en luidde mede het classicisme in.
Kenmerken en Toepassing
Belangrijke kenmerken van het Palladianisme zijn de toepassing van wiskundige verhoudingen en proporties, vaak gebaseerd op de menselijke anatomie en geometrische vormen zoals de cirkel en het vierkant, zoals beschreven door Vitruvius. De stijl wordt toegepast in diverse gebouwen, waaronder villa's, landhuizen, paleizen en kerken. Kenmerkend is vaak een centraal blok met symmetrische vleugels en een benadrukte ingang met zuilen en een fronton. De stijl streefde naar eenvoud, harmonie en balans.
Invloed en Neo-Palladianisme
Het werk van Palladio en het daaruit voortvloeiende Palladianisme hebben een blijvende invloed gehad op de westerse architectuur. Met name in de 17e en 18e eeuw was de stijl populair en werd deze door architecten zoals Inigo Jones in Engeland verder verspreid en ontwikkeld, wat leidde tot het Neo-Palladianisme. Dit Neo-Palladianisme deelde veel kenmerken met het oorspronkelijke Palladianisme, maar met aanpassingen en interpretaties door latere architecten.
Vergelijkbare termen
Neo-Palladianisme
Gebruikte bronnen: