Kiezelaarde
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Kiezelaarde, ook bekend als siliciumdioxide (SiO₂), is een chemische verbinding van silicium en zuurstof die veel voorkomt in de aardkorst en een belangrijk bestanddeel is van zand en gesteenten.
Omschrijving
Siliciumdioxide (SiO₂) is een wijdverbreid mineraal dat in verschillende vormen voorkomt, zoals kwarts, zand en kiezelzuur. Het wordt in de bouwsector breed toegepast als grondstof en toeslagmateriaal in diverse producten zoals glas, beton, cement en keramiek. De populariteit is te danken aan de hardheid, duurzaamheid en chemische stabiliteit van het materiaal.
Toepassing in bouwmaterialen
In de bouw wordt kiezelaarde, vaak in de vorm van kwarts(zand) of silica fume, gebruikt als toeslagmateriaal. In beton en mortel fungeert het als vulstof, wat kan bijdragen aan het verbeteren van de sterkte en dichtheid. Kwarts is een belangrijk bestanddeel van zand, dat op zijn beurt weer een hoofdbestanddeel is van beton en mortel. Silica fume, een hulpstof bestaande uit extreem kleine deeltjes amorf siliciumdioxide, wordt toegevoegd aan onder meer hogesterktebeton om de dichtheid, samenhang, druksterkte en weerstand tegen chemische aantasting te verbeteren.
Gezondheidsrisico's
Het inademen van fijn, respirabel kristallijn kwartsstof, dat vrijkomt bij het bewerken van kwartshoudende bouwmaterialen zoals beton en baksteen (bijvoorbeeld door zagen, boren of slijpen), kan leiden tot ernstige longaandoeningen. De belangrijkste aandoening is silicose, ook bekend als stoflong, waarbij littekenweefsel in de longen ontstaat. Silicose is een ongeneeslijke ziekte en kan de longfunctie blijvend aantasten. Langdurige blootstelling aan kwartsstof verhoogt ook het risico op longkanker en COPD. Goede veiligheidsmaatregelen, zoals stofbestrijding en het gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen, zijn essentieel om blootstelling te minimaliseren.
Vergelijkbare termen
Siliciumdioxide
Gebruikte bronnen: