HVDC
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
HVDC staat voor High Voltage Direct Current (hoogspanningsgelijkstroom) en is een techniek voor het transport van elektrische energie over grote afstanden met gebruik van gelijkstroom.
Omschrijving
HVDC-systemen worden ingezet voor efficiënt elektriciteitstransport over lange afstanden, omdat ze minder energieverlies kennen dan systemen met wisselstroom (HVAC). Een HVDC-verbinding bestaat uit hoogspanningskabels en converterstations. Converterstations zetten wisselstroom om in gelijkstroom of andersom. Deze stations bevatten vermogenselektronica en staan daarom meestal in overdekte hallen. HVDC wordt onder meer toegepast bij onderzeese kabelverbindingen tussen landen, zoals de NorNed-kabel (Nederland-Noorwegen) en de BritNed-kabel (Nederland-Groot-Brittannië).
Toepassingen en voordelen
HVDC is met name geschikt voor langeafstandsverbindingen, zowel bovengronds als via onderzeese kabels. Vergeleken met wisselstroom (AC) zijn er bij HVDC minder geleiders nodig en treden er minder energieverliezen op over lange afstanden. Daarnaast maakt HVDC energieoverdracht mogelijk tussen wisselstroomnetten die niet gesynchroniseerd zijn. Dit is relevant voor het koppelen van verschillende nationale elektriciteitsnetten. HVDC wordt ook steeds vaker gebruikt voor het aansluiten van windparken op zee op het hoogspanningsnet op land.
Spanningsniveaus en ontwikkelingen
De spanningen die bij HVDC-verbindingen gebruikt worden, variëren doorgaans tussen de 100 kV en 800 kV. Er bestaan ook ultra-HVDC-verbindingen met spanningen tot 1200 kV. De technologie achter HVDC is continu in ontwikkeling, met verbeteringen in convertertechnologie zoals thyristoren en IGBT's (Insulated Gate Bipolar Transistors). Ook wordt er gewerkt aan de standaardisatie en interoperabiliteit van multi-vendor HVDC-systemen.
Vergelijkbare termen
HVAC
Gebruikte bronnen: