Draagconstructies
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een draagconstructie is het deel van een bouwwerk dat zorgt voor de sterkte, stijfheid en stabiliteit door het opnemen en overdragen van belastingen naar de fundering.
Omschrijving
Draagconstructies zijn essentieel voor de veiligheid van een gebouw. Ze vormen het skelet en bestaan uit dragende elementen zoals balken, kolommen, wanden en vloeren. Deze elementen werken samen om zowel verticale als horizontale belastingen, zoals het eigen gewicht, wind- en sneeuwbelasting en gebruikersbelasting, op te vangen en af te voeren. Een constructeur is verantwoordelijk voor het ontwerpen en berekenen van de draagconstructie om te zorgen dat deze voldoet aan de vereiste sterkte, stijfheid en stabiliteit conform de geldende normen. Materialen die vaak worden toegepast in draagconstructies zijn beton, staal, hout en metselwerk.
Belastingen op draagconstructies
Belastingen die op een draagconstructie werken, worden onderscheiden in permanente belastingen en veranderlijke belastingen. Permanente belastingen zijn constant aanwezig, zoals het eigen gewicht van het gebouw en de constructie zelf. Veranderlijke belastingen variëren, zoals wind, sneeuw, en het gewicht van personen en meubilair. Bijzondere belastingen, zoals aardbevingen of brand, kunnen ook optreden. De afdracht van deze belastingen gebeurt via de constructie-elementen naar de fundering.
Materialen en toepassingen
Veelgebruikte materialen voor draagconstructies zijn beton, staal, hout en metselwerk. Beton wordt vaak gebruikt voor zware constructies en funderingen, en is goed in het opnemen van drukkrachten. Staal is sterk en duurzaam, geschikt voor zware belastingen en grote overspanningen, en wordt veel toegepast in bijvoorbeeld skeletbouw en hoogbouw. Hout is lichter en flexibeler, vaak gebruikt in lichtere constructies en houtskeletbouw. Metselwerk wordt ook gebruikt, met name voor dragende wanden in gebouwen van enkele lagen.
Vergelijkbare termen
Dragende wanden
Gebruikte bronnen: