Breukweerstand
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Breukweerstand, ook wel druksterkte genoemd, is de maximale druk die een materiaal per oppervlakte-eenheid kan weerstaan voordat het breekt.
Omschrijving
De breukweerstand is een belangrijke materiaaleigenschap in de bouw, die de belastbaarheid van constructies beïnvloedt. Bij bouwmaterialen zoals baksteen wordt de breukweerstand gemeten door een drukproef uit te voeren met een pers. Hierbij wordt de druk die nodig is om de steen te breken gedeeld door de bruto oppervlakte van de steen om de breukweerstand te bepalen. Deze waarde wordt vaak uitgedrukt in N/mm² of MPa (megapascal).
Breukweerstand en druksterkte
In de bouwkunde worden de termen breukweerstand en druksterkte vaak door elkaar gebruikt en verwijzen ze naar dezelfde eigenschap: de weerstand tegen bezwijken onder drukbelasting.
Invloed van materiaal en samenstelling
De breukweerstand van een materiaal is afhankelijk van verschillende factoren, waaronder het type materiaal, de samenstelling en eventuele toevoegingen. Zo heeft baksteenmetselwerk een breukweerstand die afhankelijk is van de gebruikte baksteen en de mortelsoort. Bij beton speelt de vorm van de toeslagstoffen een rol in de breukweerstand. Ook de aanwezigheid van defecten, zoals scheuren, kan de breukweerstand van een constructiedetail sterk verminderen. Versterkingsvezels kunnen de breuksterkte en slijtvastheid van materialen zoals chape verbeteren. Zelfs bij gietglas is aangetoond dat verontreiniging nauwelijks sterkteverlies veroorzaakt en het materiaal geschikt is voor bouwblokken met een grote buigsterkte en breukweerstand.
Vergelijkbare termen
treksterkte
Gebruikte bronnen: