Breedtevlak
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een breedtevlak is een van de hoofdvlakken die gebruikt wordt voor de oriëntatie in de ruimte of binnen een constructie, en staat loodrecht op het sagittale vlak (dieptevlak) en het transversale vlak (horizontaal vlak).
Omschrijving
In de bouwkunde, civiele techniek en andere technische disciplines wordt de term 'breedtevlak' gebruikt om een vlak aan te duiden dat dwars op de lengterichting van een object of constructie staat. Dit vlak is essentieel voor het analyseren van krachten, stabiliteit en de geometrie van onderdelen. Denk bijvoorbeeld aan het breedtevlak van een balk, een brugpijler of een volledige steigerconstructie. Het speelt een rol bij het bepalen van windbelasting op constructies door het effectieve windoppervlak te definiëren. Ook bij de opslag van materialen, zoals kanaalplaatvloeren, is een stabiele en over de gehele breedte vlakke ondergrond van belang. In een bredere context, buiten de strikt bouwkundige definities, wordt het concept van een 'breedtevlak' ook gebruikt om bewegingen of ruimtelijke oriëntaties te beschrijven in disciplines zoals ergonomie of sporttechniek, waar het lichaam of objecten in de breedterichting bewegen of worden beschouwd.
Vergelijkbare termen
Normaalkracht
Gebruikte bronnen: