Beaux-Arts
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
De Beaux-Arts is een architectuur- en stedenbouwstijl die eind 19e en begin 20e eeuw populair was, voortkomend uit het onderwijs aan de École des Beaux-Arts in Parijs en andere scholen in de Verenigde Staten.
Omschrijving
Deze stijl, die zich ontwikkelde vanuit het neoclassicisme, neobarok en neorenaissance, legt nadruk op harmonieuze compositie met klassieke elementen. Kenmerkend zijn symmetrische, vaak pompeuze gebouwen van natuursteen, waarbij de eerste verdieping prominenter is. Gevels worden verrijkt met rusticastukwerk, zuilen, kroonlijsten, frontons, pilasters, balustrades, balkons en beelden. Brede trappen, wijde bogen en gedetailleerde versieringen zoals reliëfs, muurschilderingen, mozaïeken en metalen of stenen slingers en cartouches benadrukken de functie en grandeur van het gebouw. De stijl werd veel toegepast bij openbare gebouwen, musea, theaters en stations en was een inspiratiebron voor de 'City Beautiful movement' in de Verenigde Staten, gericht op esthetiek en functionaliteit in stedelijke gebieden.
Vergelijkbare termen
Neoclassicisme |
Renaissance-architectuur |
Barokarchitectuur
Gebruikte bronnen: