Zonering
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Zonering is het indelen van een gebied in specifieke zones met bijbehorende regels voor activiteiten en ruimtelijke ontwikkeling, vastgelegd in bijvoorbeeld bestemmingsplannen of omgevingsplannen.
Omschrijving
Zonering is een belangrijk instrument in de ruimtelijke ordening en stedenbouw. Het proces omvat het verdelen van land in verschillende gebieden, of zones, met elk specifieke voorschriften en beperkingen voor onder meer landgebruik en de grootte van gebouwen. Deze indeling wordt vastgelegd in juridisch bindende regels in het bestemmingsplan of, sinds de Omgevingswet, het omgevingsplan. Het doel is een evenwichtige toedeling van functies aan locaties, waarbij rekening wordt gehouden met de wenselijke afstand tussen bijvoorbeeld bedrijven en woningen om hinder te beperken en optimale ontwikkelingskansen te bieden aan functies.
Milieuzonering
Milieuzonering richt zich specifiek op het scheiden van milieubelastende activiteiten, zoals bedrijven, en milieugevoelige functies, zoals woningen. Dit gebeurt door een voldoende afstand tussen deze locaties aan te houden om de milieubelasting tot een aanvaardbaar niveau te beperken. In een omgevingsplan kan milieugebruiksruimte voor bedrijven worden gereserveerd. De systematiek van milieuzonering is met de komst van de Omgevingswet gewijzigd; in plaats van zones met oplopende milieucategorieën wordt nu meer gekeken naar zones met oplopende beschikbare milieugebruiksruimte per activiteit.
Zonering in gebouwen
Naast ruimtelijke ordening kan zonering ook worden toegepast binnen gebouwen. Hierbij worden verschillende zones gecreëerd op basis van gebruiksfunctie of comfortbehoeften, bijvoorbeeld voor verwarming of ventilatie. Dit kan bijdragen aan efficiënt energiegebruik door bijvoorbeeld ventilatie per zone aan te sturen.
Vergelijkbare termen
Bestemmingsplan
Gebruikte bronnen: