Zavel
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Zavel is een grondsoort die hoofdzakelijk bestaat uit een mengsel van zand en fijne deeltjes (lutum), waarbij het lutumpercentage varieert tussen 8% en 25%.
Omschrijving
Zavel is een type bodem dat qua samenstelling tussen zand en klei in ligt. Het bevat zowel zanddeeltjes als lutum, wat bestaat uit microscopisch kleine minerale deeltjes kleiner dan 0,002 mm. Afhankelijk van het exacte lutumpercentage wordt onderscheid gemaakt tussen zeer lichte zavel (8-12% lutum), matig lichte zavel (12-17,5% lutum) en zware zavel (17,5-25% lutum). Bij meer dan 25% lutum spreekt men van klei. Zavel ontstaat vaak op natuurlijke wijze door de vermenging van afwisselend afgezette klei- en zandlagen. Deze grondsoort wordt gekenmerkt door een goede vochthoudendheid dankzij het klei-aandeel en een redelijke waterdoorlatendheid door het zandgehalte. Dit maakt zavel over het algemeen vruchtbaar en goed bewerkbaar.
Toepassingen in de bouw
In de bouw kan zavel, afhankelijk van de specifieke samenstelling (vette of magere zavel), voor diverse doeleinden worden gebruikt. Vette zavel kan dienen als funderingsmateriaal voor gebouwen, wegen en andere constructies vanwege de draagkracht en weerbestendigheid. Magere zavel met een korrelgrootte van 0-2 mm wordt soms toegepast voor het aanmaken van metselmortel of stabilisé, vergelijkbaar met lommelzand. Het kan ook als straatzand onder bestrating worden gebruikt. De bewerkbaarheid en draagkracht van zavelgronden zijn belangrijke factoren bij bouwwerkzaamheden, waarbij onder andere gelet wordt op het organische stof- en vochtgehalte.
Vergelijkbare termen
Klei |
Leem |
Zand
Gebruikte bronnen: