Wijkverdichting
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Wijkverdichting, ook wel inbreiding genoemd, is nieuwbouw op een reeds bestaande open ruimte of plantsoen binnen de bebouwde kom.
Omschrijving
Het proces van wijkverdichting houdt in dat er gebouwd wordt binnen de bestaande contouren van een stad of wijk, in plaats van aan de randen (uitbreiding). Het benutten van lege plaatsen of open ruimtes in een wijk voor nieuwe woningbouw valt hieronder. Dit kan bijvoorbeeld gaan om plantsoenen die oorspronkelijk zijn vrijgelaten in naoorlogse wijken. Een van de doelen van wijkverdichting is om meer ruimte voor woningen te creëren binnen de stad en te voorkomen dat omliggende gebieden worden bebouwd.
Context en overwegingen
Wijkverdichting kan discussies oproepen, onder andere over het 'proppen' van meer mensen op een klein oppervlak. Ook kan verdichting zorgen voor meer hittestress in de zomer, wat de noodzaak voor extra groen met zich meebrengt – iets wat weer ruimte inneemt. Een alternatief voor wijkverdichting kan het benutten van leegstaande kantoorgebouwen zijn door deze te herbestemmen naar woningen. Hoewel verdichting soms weerstand oproept vanwege mogelijke afname van openbare ruimte en groen, stellen sommigen dat een dichter bebouwd gebied juist een basis kan bieden voor hoogwaardige openbare ruimtes en groenvoorzieningen. Goede verdichting vraagt om een afweging van verschillende kwaliteiten, waaronder bereikbaarheid, voorzieningen en de aanwezigheid van groen.
Verwante termen
Naast wijkverdichting worden ook termen als 'inbreiding', 'optop
pen' (een extra verdieping toevoegen) en 'aanplanken' (uitbreiden aan de kopse kant van een gebouw) gebruikt om vormen van bouwen binnen de bestaande bebouwde kom aan te duiden. Stedelijke verdichting is een breder begrip dat ook de toename van banen en voorzieningen binnenstedelijk omvat, naast woningen.
Vergelijkbare termen
Herontwikkeling
Gebruikte bronnen: