Vloeibeton
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een betonsoort met een zeer hoge vloeibaarheid die door zijn eigen gewicht de bekisting volledig vult en verdicht, zonder mechanische trilling.
Omschrijving
Vloeibeton, ook wel bekend als zelfverdichtend beton (ZVB), is een type beton dat speciaal is samengesteld om uitzonderlijk vloeibaar te zijn. Deze hoge vloeibaarheid wordt doorgaans bereikt met een aangepaste korrelopbouw en door het gebruik van superplastificeerders en fijne vulstoffen, wat verschilt van traditioneel beton waar consistentie voornamelijk via de water-cementverhouding wordt geregeld. Door deze eigenschappen vloeit het beton gemakkelijk door en langs complexe vormen en dichte wapening, waarbij het zichzelf volledig verdicht zonder dat externe middelen zoals trilnaalden nodig zijn. Dit leidt tot een homogeen mengsel en een glad, dicht oppervlak na ontkisting, wat het geschikt maakt voor hoogwaardige esthetische toepassingen zoals schoonbeton.
Toepassingen en Voordelen
Zelfverdichtend beton (vloeibeton) is bijzonder geschikt voor toepassingen met gecompliceerde bekistingsvormen, constructies met veel sparingen, of daar waar sprake is van een hoge wapeningsdichtheid. Doordat handmatig of mechanisch verdichten niet nodig is, vermindert het de arbeidsintensiteit en geluidsoverlast op de bouwplaats. De verhoogde dichtheid van het resulterende betonoppervlak draagt bij aan de duurzaamheid van de constructie. ZVB kan worden toegepast bij zowel in situ gestort beton als bij de productie van prefab-elementen.
Vergelijkbare termen
Zelfverdichtend beton
Gebruikte bronnen: