Vlamgotiek
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Vlamgotiek, ook wel flamboyante gotiek genoemd, is de laatste fase van de gotische bouwstijl, gekenmerkt door overdadige, vlamvormige decoratieve elementen.
Omschrijving
De vlamgotiek is de afsluitende periode van de gotische architectuur, die grofweg liep van circa 1300-1500 of 1420-1500. Deze stijl onderscheidt zich door uitbundige versieringen, met name in de vorm van vlamachtige motieven in het steenwerk, zoals traceringen in ramen, pinakels en balustrades. De benaming 'flamboyant' verwijst naar het fonkelende of schitterende effect van deze vlamvormige elementen. De stijl wordt geassocieerd met overdadige versiering. De vlamgotiek kwam met name tot bloei in Frankrijk en de Lage Landen. Het kan gezien worden als een overgangsstijl die voorafging aan de renaissance. Bekende voorbeelden van vlamgotiek zijn te vinden in diverse kerken en stadhuizen.
Kenmerken en voorbeelden
Kenmerkend voor de vlamgotiek zijn de vlamvormige elementen die als buitendecoratie op verschillende bouwkundige onderdelen werden aangebracht. De stijl wordt geassocieerd met overdadige versiering. Voorbeelden van gebouwen met vlamgotiek zijn onder andere het stadhuis in Brussel, het stadhuis in Leuven en het stadhuis in Middelburg. Ook kerken zoals de Saint-Maclou kerk in Rouen tonen kenmerken van vlamgotiek. De Saint-Ouen kerk in Rouen, gebouwd tussen de 13e en 16e eeuw, een gotische kerk, bevat door de lange bouwtijd invloeden van verschillende bouwstijlen. Een ander voorbeeld van burgerlijke bouwkunst in vlamgotiek is de Llotja de la Seda in Valencia. De evolutie naar vlamgotiek is ook te zien in kerken in de regio Meerle. Sommige bronnen noemen de kathedralen van Reims en Chartres als voorbeelden van vlamgotiek, hoewel deze vaker met eerdere gotische periodes worden geassocieerd.
Vergelijkbare termen
Gotiek
Gebruikte bronnen: