Vlakwerkconstructie
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een bouwkundig constructiesysteem waarbij de stabiliteit en de afdracht van belastingen hoofdzakelijk worden verzorgd door vlakke elementen zoals dragende wanden en vloeren.
Omschrijving
Bij een constructie die gebaseerd is op het principe van vlakwerk, nemen dragende wanden de verticale belastingen op vanuit de bovenliggende bouwlagen en vloeren en leiden deze af naar de fundering. Deze wanden zijn essentiële structurele componenten die niet zomaar verwijderd kunnen worden zonder constructieve gevolgen. Naast het dragen van verticale lasten, leveren wanden, samen met vloeren die als schijven functioneren, een belangrijke bijdrage aan de stabiliteit van het gebouw tegen horizontale krachten zoals windbelasting. Stabiliteitswanden zijn hierin gespecialiseerd; ze zorgen voor de benodigde stijfheid door de vloeren en andere wanden met elkaar te verbinden, waardoor een stijf geheel ontstaat. Stabiliteitswanden hebben een vergelijkbare functie als de betonnen kernen (zoals lift- of trappenhuizen) in hoogbouw.
Contrast met skeletbouw
In tegenstelling tot skeletbouw, waarbij een raamwerk van stijlen (kolommen) en balken de primaire dragende structuur vormt en wanden voornamelijk scheidend zijn, berust het principe van een constructie die op vlakwerk is gebaseerd op de dragende en stabiliserende functie van de vlakke wand- en vloerelementen zelf. Systemen met dragende wanden kunnen bijvoorbeeld een economische oplossing bieden omdat er geen skeletconstructie in de gevel nodig is om de vloeren te dragen.
Vergelijkbare termen
Skeletconstructie |
schijfconstructie |
kernconstructie
Gebruikte bronnen: