Vlak
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een vlak in de bouwkunde is een plat oppervlak dat als referentiepunt dient voor maatvoering, hoeken en posities van bouwelementen.
Omschrijving
In de bouw is een vlak, zoals een vloer, wand of dak, een essentieel referentiepunt voor diverse werkzaamheden zoals het uitzetten van funderingen, het plaatsen van muren of het bepalen van hoogtes. Vlakken kunnen horizontaal, verticaal of hellend zijn. De vlakheid van een oppervlak, zoals een dekvloer of tegelwerk, is belangrijk en wordt gecontroleerd aan de hand van toleranties vastgelegd in normen zoals DIN 18202 en NBN EN 14411. Afwijkingen in vlakheid kunnen leiden tot niveauverschillen, wat de functionaliteit en het uiterlijk van het bouwwerk beïnvloedt.
Referentievlak
Een referentievlak wordt in veel bouwprojecten ingesteld om uniforme metingen gedurende de verschillende bouwfases te waarborgen. Dit kan bijvoorbeeld de bovenkant van de afgewerkte begane grondvloer zijn (vaak aangeduid als Peil = 0), maar het kan ook het maaiveld zijn of een ander vast punt. Het is cruciaal om altijd te vermelden wat het gekozen referentiepeil inhoudt. Referentievlakken zijn ook belangrijk bij de bepaling van daglichttoetreding in gebouwen volgens normen zoals NEN-EN 17037, waarbij voor punten op een referentievlak (bv. het werkvlak) de daglichtfactor wordt berekend.
Vlakheid en Toleranties
De vlakheid van een oppervlak in de bouw, zoals een dekvloer of tegelvloer, is een belangrijke kwaliteitseis. Toleranties voor vlakheid geven de maximaal toegestane afwijkingen aan. Deze toleranties zijn vastgelegd in verschillende normen en technische voorschriften. Het meten van vlakheid kan bijvoorbeeld met een rechte lat om de algemene of plaatselijke afwijking te controleren. Bij tegelwerk beïnvloeden de vlakheid van de tegel, de vlakheid van de ondergrond en de plaatsingsmethode (bv. voegbreedte en overlap bij langwerpige tegels) de uiteindelijke vlakheid van de vloer.
Vergelijkbare termen
Horizontaal
Gebruikte bronnen: