Veen
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Veen is een grondsoort die voornamelijk bestaat uit onvolledig verteerde plantenresten die zich hebben opgehoopt in waterrijke, zuurstofarme omstandigheden.
Omschrijving
Veen ontstaat door de ophoping van afgestorven plantenmateriaal dat niet volledig verteert doordat er geen of weinig zuurstof bij kan komen, meestal in natte milieus zoals moerassen. Dit proces resulteert in een donkere, vaak sponsachtige grondsoort. Geologisch gezien wordt veen ook wel als een organisch gesteente beschouwd. Veen onderscheidt zich van grondsoorten zoals klei en zand, die gevormd worden door erosie van gesteenten. De structuur van veen is vezelig.
Eigenschappen en bouwkundige relevantie
Veen heeft specifieke eigenschappen die van belang zijn in de bouw. Het is doorgaans slecht waterdoorlatend, fors indrukbaar en biedt daardoor een ongunstig draagvlak voor bouwwerken. Bouwen op veengrond, een zogenaamde 'slappe bodem', vraagt om speciale technieken en ontwerpen vanwege de gevoeligheid voor inklinking, met name bij ontwatering of belasting. Inklinking van veen kan leiden tot verzakkingen van infrastructuur en gebouwen. De sterkte-eigenschappen van veen, met name de schuifsterkte, zijn belangrijk bij constructies zoals dijken op veengrond.
Soorten veen
Er wordt onderscheid gemaakt tussen veensoorten, onder andere op basis van de omstandigheden waarin ze gevormd worden. Laagveen bijvoorbeeld, ontstaat onder invloed van grondwater en kan gevormd worden door verlanding van open water.
Vergelijkbare termen
Turf |
Moerasgrond |
Slappe grond
Gebruikte bronnen: