Trillingsisolator
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een trillingsisolator is een element of materiaal dat wordt toegepast om de overdracht van trillingen en contactgeluid tussen constructiedelen of tussen een bron en een constructie te verminderen of te voorkomen.
Omschrijving
Trillingsisolatoren worden in de bouw en industrie gebruikt op plaatsen waar een bron van trillingen contact maakt met een constructie. Dit kunnen bijvoorbeeld machines, installaties (zoals warmtepompen of ventilatiesystemen), spoorlijnen, wegen of sportactiviteiten zijn. Het doel is om te voorkomen dat trillingen zich via de structuur van het gebouw verspreiden en zo geluidsoverlast of schade veroorzaken. De effectiviteit van een trillingsisolator hangt af van factoren zoals de eigenschappen van het materiaal, de belasting en de frequentie van de trillingen. Een goede dimensionering is cruciaal voor een optimale werking.
Materialen en types
Trillingsisolatoren worden gemaakt van verschillende materialen met elastische eigenschappen, zoals rubber, polyurethaanschuim, elastomeer, kurk en vilt. Ook stalen veren en luchtveren worden toegepast, met name voor zwaardere installaties. Er zijn diverse types trillingsisolatoren, waaronder platen, stroken, pads, en specifiek ontworpen elementen zoals veerdemper. De keuze van het materiaal en type is afhankelijk van de toepassing, de te verwachten belasting en de vereiste isolatiegraad.
Toepassingen in de bouw
In de bouw worden trillingsisolatoren veelvuldig toegepast. Enkele voorbeelden zijn zwevende vloerconstructies, het akoestisch ontkoppelen van staalconstructies, de opstelling van gebouwinstallaties (zoals HVAC-systemen, pompen en compressoren) en het isoleren van gebouwen van externe trillingsbronnen zoals verkeer of spoorlijnen (building base isolation). Ze dragen bij aan een verbeterd woon- en werkcomfort en kunnen schade aan de gebouwstructuur helpen voorkomen.
Gebruikte bronnen: