Traditie
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Traditie in de bouwkunde omvat het doorgeven van bouwmethoden, technieken en materialen die historisch en cultureel verankerd zijn, vaak voortkomend uit lokale gewoonten en ervaringen.
Omschrijving
Traditie in de bouwkunde kan verwijzen naar een ambachtelijk-traditionele bouwtrant, die inheems of streekeigen is. Deze trant is niet gebonden aan een specifieke bouwstijl of -periode, maar maakt gebruik van traditionele materialen, vormen en motieven zoals baksteen, mergel, rieten daken of gepotdekselde houten gevels. Kenmerkend is de sterke onderlinge verwantschap per dorp of streek, ondanks dat er nauwelijks identieke gebouwen zijn. Deze bouwwijze kan zijn ontstaan door de beperkte beschikbaarheid van materialen of door een bescheiden pakket aan bouw- en constructieprincipes, waarbij kennis werd overgedragen van leermeester op leerling. Traditioneel bouwen wordt ook onderscheiden van methoden zoals prefab of industrieel bouwen, waarbij onderdelen grotendeels of volledig in een fabriek worden geproduceerd en op locatie worden geassembleerd.
Traditionalisme in de architectuur
Het traditionalisme in de architectuur, opkomend in de vroege 20e eeuw, met een bloeiperiode in de jaren '20 en '30, is een overkoepelende term voor diverse stromingen. Het kan omschreven worden als het welbewuste gebruik van en het voortbouwen op tradities. Traditionalisme is geen stijl op zich, maar een houding die leidt tot verschillende uitdrukkingsvormen. Het ontstond als reactie op het functionalisme en zocht aansluiting bij nationale en regionale bouwtradities, waarbij ambachtelijke bouwkunst en inheemse bouwwijzen als voorbeeld dienden. Inspiratie werd vaak gevonden in lokale gebouwen zoals boerderijen, wat resulteerde in kenmerkend gebruik van bakstenen en schuine daken. Dit type architectuur riep een beeld op van een nationale stijl, waarbij niet de grote monumenten, maar de anonieme boerderij als bron diende.
Vergelijkbare termen
Ambachtelijke bouw
Gebruikte bronnen: