Restauratietechnieken
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Restauratietechnieken zijn methoden en werkwijzen gericht op het herstellen, behouden en reconstrueren van objecten met cultuurhistorische waarde, waaronder gebouwen en monumenten, met als doel de oorspronkelijke waarde zoveel mogelijk te behouden.
Omschrijving
Bij restauratie van gebouwen en monumenten gaat het om bouwgerelateerd werk om deze objecten weer in goede staat te brengen, waarbij de architectonische, historische, kunstzinnige, technische of anderszins cultuurhistorische waarde behouden blijft. Dit vereist kennis van historische bouwmethoden en materialen. Het doel is niet per definitie herstel in exact de oorspronkelijke staat, aangezien veranderingen door de geschiedenis heen ook waarde kunnen hebben. Restauratie kan samengaan met renovatie om een monument geschikt te maken voor hedendaags gebruik, waarbij een balans wordt gezocht tussen behoud en aanpassing.
Context en Toepassing
Restauratietechnieken worden toegepast op diverse objecten met cultuurhistorische waarde, van gebouwen en bruggen tot meubels en schilderijen. In de bouw richten deze technieken zich op monumentale of cultuurhistorisch interessante constructies. Dit kan onder meer het herstellen van siermetselwerk, betonherstel, vochtisolatie, het plaatsen van natuursteenelementen en gevelherstel omvatten. Ook nieuwe technologieën kunnen bij restauratie worden ingezet.
Uitgangspunten en Methoden
Bij restauratie geldt vaak de stelregel 'Conserveren is beter dan repareren; repareren is beter dan restaureren en restaureren is beter dan vervangen'. Het principe is om zo min mogelijk te doen, maar wel zoveel als nodig is. De restauratieladder geeft een voorkeursvolgorde aan: conserveren/onderhoud, repareren, vernieuwen (kopiëren), en imiteren. Kennis van de eigenschappen van historische materialen, zoals hout, steen en metaal, is essentieel.
Gebruikte bronnen: