Schrobklasse
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
De schrobklasse van verf geeft aan in welke mate de muurverf afwasbaar is en bestand is tegen schrobben zonder beschadiging of opglanzen.
Omschrijving
De schrobklasse is een belangrijke eigenschap voor muurverf, met name in ruimtes die intensief gebruikt worden en waar de kans op vlekken groot is, zoals keukens, gangen, badkamers, scholen en ziekenhuizen. De classificatie van schrobvastheid is vastgelegd in de Europese norm DIN EN 13300.
Classificatie volgens DIN EN 13300
De DIN EN 13300-norm deelt de schrobvastheid van binnenmuurverven in 5 klassen in, waarbij klasse 1 de hoogste kwaliteit en schrobvastheid heeft en klasse 5 de laagste. De bepaling gebeurt middels een test waarbij de afname van de laagdikte van de verflaag in micrometer (µm) wordt gemeten na 200 schuurbewegingen met een schuurvlies. Een geringere afname van de laagdikte duidt op een hogere schrobvastheid. Klasse 1 heeft een afname van minder dan 5 µm na 200 slagen, klasse 2 tussen 5 µm en 20 µm, en klasse 3 tussen 20 µm en 70 µm. Muurverf met schrobklasse 3 of lager wordt ook wel afwasbare muurverf genoemd, terwijl klasse 1 en 2 als schrobvast gelden. In de praktijk worden klasse 4 en 5 nauwelijks meer gebruikt voor muurverf.
Toepassing per schrobklasse
De keuze voor een schrobklasse hangt af van de beoogde gebruiksintensiteit van de ruimte. Klasse 1 muurverven zijn het meest bestand tegen reiniging en vlekken, waardoor ze ideaal zijn voor ruimtes die zeer frequent schoongemaakt worden, zoals in de gezondheidszorg of horeca, of in drukbezochte delen van een woning zoals de keuken of gang. Klasse 2 volstaat voor wanden die minder vaak gereinigd hoeven te worden. Klasse 3 is beduidend kwetsbaarder en minder geschikt voor intensief gebruikte ruimtes, maar kan bijvoorbeeld prima toegepast worden op plafonds.
Vergelijkbare termen
Slijtvastheid |
verfduurzaamheid |
coatingsysteem
Gebruikte bronnen: