Slijtvastheid
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Slijtvastheid is de mate waarin een materiaal weerstand biedt tegen het verlies van massa door wrijving of schurend contact.
Omschrijving
Slijtvastheid is een belangrijke eigenschap voor materialen die worden blootgesteld aan mechanische belasting, zoals in de bouw, machinebouw en transportsector. Materialen met een hoge slijtvastheid behouden langer hun oorspronkelijke vorm en eigenschappen, wat leidt tot een langere levensduur van constructies of producten. De slijtvastheid kan worden beïnvloed door factoren zoals de hardheid van het materiaal, de textuur van het oppervlak en de specifieke omstandigheden waaronder slijtage optreedt.
Toepassingen in de bouw
In de bouw is slijtvastheid cruciaal voor diverse toepassingen, waaronder vloeren, trappen, straatstenen en wegverhardingen. Ook materialen zoals geanodiseerd aluminium voor kozijnen en Corian voor douchezittingen profiteren van een hoge slijtvastheid. Bij wegverhardingen kan een onjuiste granulometrie van het asfaltmengsel leiden tot voortijdige slijtage. Voor zwaarbelaste verhardingen, zoals op vliegvelden en snelwegen, wordt steenslagbeton in de bovenlaag toegepast vanwege de hogere slijtvastheid ten opzichte van grindbeton.
Meetmethoden en materialen
De slijtvastheid van toeslagstoffen in beton kan worden bepaald met de Micro-Deval-slijtproef, waarbij het massaverlies na wrijving van korrel op korrel wordt gemeten. Materialen zoals brons, met name tinbrons, staan bekend om hun hoge slijtvastheid en worden gebruikt voor onderdelen die aan wrijving onderhevig zijn, zoals lagers en tandwielen. Ook in kunststoffen, zoals in bakeliet vroeger, werd asbest soms toegevoegd om de slijtvastheid te vergroten. Synthetische rubbers kunnen een vergelijkbare slijtvastheid hebben als natuurrubber, maar met een betere weerstand tegen olie en veroudering. Tegels voor wand en vloer worden in badkamers aanbevolen vanwege hun slijtvastheid en vochtbestendigheid.
Vergelijkbare termen
Duurzaamheid
Gebruikte bronnen: