Scheepsbeplanking
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Scheepsbeplanking, ook wel scheepshuid of huidbeplanking genoemd, vormt de buitenbekleding van een scheepsromp en draagt bij aan de sterkte en waterdichte afsluiting van een schip.
Omschrijving
De scheepsbeplanking is een essentieel onderdeel van de scheepsconstructie. Bij houten schepen bestaat de beplanking uit planken die de buitenste laag van de scheepsromp vormen. Deze planken, ook wel 'gangen' genoemd, moeten rond gebogen worden en worden zorgvuldig bevestigd om waterdichte kieren te voorkomen. Kieren kunnen worden gedicht door middel van breeuwen, waarbij uitgeplozen touw van natuurlijke vezels tussen de planken wordt geslagen en vervolgens wordt afgesmeerd. Bij stalen schepen bestaat de 'scheepshuid' uit staalplaten.
Materialen en methoden
Historisch gezien werd voor scheepsbeplanking veelvuldig gebruik gemaakt van hout. Bij houten schepen werden planken vaak verbonden door middel van lassen. Bescherming van de houten scheepshuid tegen onder andere paalworm en aangroei was cruciaal en gebeurde met methoden zoals het gebruik van pek, teer, koperen of loden bekleding en later speciale verven., Bij moderne schepen wordt veelal staal of aluminium gebruikt voor de scheepshuid. Dunne delen van de stalen huid kunnen worden gerepareerd door het aanbrengen van een dubbelplaat, een extra staalplaat die over het bestaande deel wordt gelast om de vereiste dikte te herstellen.
Terminologie
Naast scheepsbeplanking wordt ook de term 'scheepshuid' gebruikt om de buitenbekleding van een schip aan te duiden, met name de delen boven de kimmen. Huidbeplanking is een andere term die specifiek verwijst naar het hout dat de buitenste laag van de scheepsromp vormt.
Vergelijkbare termen
rompbeplanking
Gebruikte bronnen: