Rockwell-hardheid
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
De Rockwell-hardheid is een maat voor de weerstand van een materiaal tegen plaatselijke indrukking, bepaald met een gestandaardiseerde testmethode.
Omschrijving
De Rockwell-hardheidstest is een veelgebruikte methode om de hardheid van materialen, met name metalen, te bepalen. De test meet de permanente indringdiepte van een indrukker onder een bepaalde belasting. In tegenstelling tot sommige andere hardheidstests, waarbij de grootte van de indrukking wordt gemeten, focust de Rockwell-test op de diepte van de penetratie. Er wordt een voorbelasting aangebracht, gevolgd door een hoofd belasting. Het verschil in indringdiepte tussen de voorbelasting en de hoofd belasting bepaalt de Rockwell-hardheidswaarde. Een groter getal op de Rockwell-schaal komt overeen met een harder materiaal.
Schalen en toepassingen
De Rockwell-hardheidstest kent verschillende schalen, aangeduid met letters zoals HRA, HRB en HRC. Elke schaal maakt gebruik van een specifieke combinatie van een indrukker (zoals een stalen kogel of een diamantkegel) en belastingen om de hardheid te meten. De keuze van de schaal hangt af van het te testen materiaal. Zo wordt de HRC-schaal (met diamantkegel en 150 kgf belasting) vaak gebruikt voor harde materialen zoals gehard staal en gereedschapsstaal, terwijl de HRB-schaal (met stalen kogel en 100 kgf belasting) geschikt is voor zachtere materialen zoals koperlegeringen en aluminiumlegeringen. Er zijn ook 'Superficial Rockwell'-schalen met lagere belastingen voor dunne of brosse materialen. De Rockwell-test wordt veel toegepast in de metaalverwerkende industrie voor kwaliteitscontrole, bijvoorbeeld om te controleren of materialen de vereiste hardheid hebben na een warmtebehandeling. Ook bij de productie van gereedschappen en matrijzen is de methode essentieel. Naast metalen kan de Rockwell-methode tot op zekere hoogte ook worden toegepast op kunststoffen.
Vergelijkbare termen
Vickers-hardheid
Gebruikte bronnen: