Neoromaans
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Neoromaanse architectuur is een bouwstijl uit de 19e eeuw die is geïnspireerd op de Romaanse architectuur uit de 10e tot 13e eeuw, met kenmerken zoals ronde bogen en massieve muren.
Omschrijving
De neoromaanse bouwstijl ontstond in de 19e eeuw en grijpt terug op elementen uit de Romaanse periode. Deze stijl werd voornamelijk toegepast bij de bouw van kerken. Kenmerkend voor het neoromaans zijn onder meer het gebruik van ronde bogen, dikke muren en relatief kleine ramen. Soms worden ook decoratieve elementen zoals lombardische banden toegepast.
Context en toepassing
De 19e eeuw kende een hernieuwde belangstelling voor middeleeuwse bouwstijlen, waaronder het romaans en de gotiek. Aanvankelijk werden romaanse stijlkenmerken verwerkt in gebouwen met een verder neoclassicistische opzet, wat vaak onder eclecticisme valt. Een echte neoromaanse stijl, die de romaanse bouwwijze nabootste, ontwikkelde zich later, met name nadat de neogotiek tot bloei was gekomen. Deze stijl werd voornamelijk toegepast bij kerken. Voorbeelden van neoromaanse kerken in Nederland zijn onder andere de Titus Brandsma Gedachteniskerk in Nijmegen.
Materialen
Bij de neoromaanse stijl werd vaak gebruik gemaakt van materialen zoals baksteen. Er zijn bijvoorbeeld gevelstenen beschikbaar in een 'Patrimonia Neo Romaans' uitvoering, met een roodbruine kleur en genuanceerde vlekken.
Vergelijkbare termen
Neogotiek
Gebruikte bronnen: