Neomodernisme
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Neomodernisme is een bouwstijl die wordt gekenmerkt door een terugkeer naar de vormentaal van het vroegere modernisme, met nadruk op uiterlijke vorm, zichtbare constructies en het gebruik van materialen als hout, glas, metaal en beton.
Omschrijving
Het neomodernisme ontstond in de tweede helft van de jaren '80 van de 20e eeuw, mede als reactie op het postmodernisme. De stijl put inspiratie uit stromingen zoals het Rationalisme, Functionalisme, Bauhaus en De Stijl, en kenmerkt zich door strakke, heldere vormen, platte daken en horizontale raamstroken. De constructie mag zichtbaar zijn, waarbij tegelijkertijd esthetiek een belangrijke rol speelt. Naast woningbouw, waar de stijl soms kritiek kreeg, werd het neomodernisme vooral toegepast in de kantorenbouw en bij grootschalige projecten. Vanaf de jaren '90 werd de stijl minder dogmatisch en werden eigentijdse elementen, technieken, materialen en kleuren toegevoegd.
Kenmerken
Kenmerkend voor het neomodernisme zijn abstractie en een moderne vormentaal. Gebouwen in deze stijl zijn strak en hebben heldere, leesbare vormen en vlakken. De bouwvolumes versterken dit abstracte karakter en de gevelcompositie is vaak opvallend. De detaillering is strak en neomoderne gebouwen kunnen contrasteren met hun omgeving, alhoewel een groepering van neomoderne gebouwen onderling samenhang kan vertonen. Functionaliteit van de ruimte staat voorop en in gevels wordt gewerkt met sterke contrasten.
Materialen
Bij het neomodernisme wordt opvallend gebruik gemaakt van verschillende materialen, zoals hout, glas, metaal en beton. Het doel is vaak om de constructie van het gebouw opzettelijk zichtbaar te laten zijn.
Vergelijkbare termen
Modernisme
Gebruikte bronnen: