Meander
Definitie
Een meander is een natuurlijke bocht of kronkel in een rivier of beek, ontstaan door erosie en sedimentatieprocessen.
Omschrijving
Een meander is een karakteristieke vorm van een rivierloop, waarbij de rivier zich in bochten door het landschap slingert. Dit fenomeen ontstaat door de combinatie van erosie aan de buitenbocht, waar de stroming het sterkst is, en sedimentatie aan de binnenbocht, waar de stroming zwakker is. Meanders komen vooral voor in laaglandgebieden waar de rivier een relatief lage stroomsnelheid heeft en voldoende ruimte om zich te verplaatsen.De vorming van meanders is een dynamisch proces dat wordt beïnvloed door factoren zoals de samenstelling van de bodem, de hoeveelheid waterafvoer en de aanwezigheid van vegetatie. In de loop der tijd kunnen meanders zich verder ontwikkelen, waardoor rivierlussen ontstaan die uiteindelijk kunnen afsnijden en zogenaamde "oxbow-meren" vormen.Meanders spelen een belangrijke rol in het ecosysteem van rivieren, omdat ze zorgen voor een diversiteit aan habitats voor planten en dieren. Daarnaast hebben ze invloed op de waterkwaliteit en de afvoer van sediment. In sommige gevallen worden meanders kunstmatig hersteld of aangelegd als onderdeel van rivierbeheerprojecten om overstromingsrisico's te verminderen en de ecologische waarde te vergroten.
Vergelijkbare termen
Rivierbocht