Luchtstroomtest
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een luchtstroomtest, ook wel luchtdoorlatendheidstest of blowerdoortest genoemd, meet de luchtdichtheid van een gebouw door middel van drukverschillen om luchtlekken op te sporen.
Omschrijving
Bij een luchtstroomtest wordt een ventilator, de 'blowerdoor', in een opening (zoals een deur of raam) geplaatst om het gebouw onder gecontroleerde over- of onderdruk te zetten. Door het drukverschil te meten en de hoeveelheid lucht die nodig is om dit verschil te handhaven, wordt de luchtdoorlatendheid van de gebouwschil bepaald. Deze test helpt bij het identificeren van ongewenste luchtstromen door kieren en naden in de gebouwschil. Het nauwkeurig in kaart brengen van luchtlekken is essentieel voor het voorkomen van warmteverlies, het verbeteren van de energie-efficiëntie en het realiseren van een comfortabel en gezond binnenklimaat.
Toepassingen en belang
Luchtstroomtesten worden breed toegepast, zowel bij nieuwbouw- als renovatieprojecten. Ze zijn een belangrijk instrument voor het controleren of er luchtdicht wordt gebouwd en om te voldoen aan eisen vanuit onder andere het Bouwbesluit en BENG-normen. Naast het opsporen van luchtlekken voor energiebesparing, draagt een goede luchtdichtheid bij aan het voorkomen van tocht, condensatie en schimmelvorming, wat ten goede komt aan de kwaliteit van de binnenlucht. Soms is een luchtdichtheidsmeting zelfs verplicht, met name bij nieuwbouw en ingrijpende energetische renovaties met E-peileisen. De resultaten van de test worden vaak uitgedrukt in een qv10-waarde, die de luchtdoorlatendheid per m² vloeroppervlak aangeeft en waarmee gebouwen in verschillende klassen worden ingedeeld. Een blowerdoortest kan ook in combinatie met andere methoden worden uitgevoerd, zoals een rooktest om luchtlekken visueel te maken of thermografie (warmtebeeld) om temperatuurverschillen bij lekken te detecteren.
Vergelijkbare termen
Luchtdichtheidstest
Gebruikte bronnen: