Luchtkalk
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Luchtkalk is een bindmiddel dat uithardt door de opname van kooldioxide (CO₂) uit de lucht.
Omschrijving
Luchtkalk wordt geproduceerd door zuivere kalksteen bij een temperatuur van 850-900°C te branden, waardoor calciumoxide (ongebluste kalk) ontstaat. Door water toe te voegen wordt dit omgezet in calciumhydroxide (gebluste kalk). De uitharding van luchtkalk vindt plaats via een proces genaamd carbonatatie, waarbij de calciumhydroxide reageert met CO₂ uit de lucht en calciumcarbonaat (kalksteen) vormt. Dit proces is langzamer dan de uitharding van hydraulische bindmiddelen. Luchtkalk hardt niet uit onder water.
Toepassingen
Luchtkalk wordt al lange tijd gebruikt voor pleister- en metselwerk. Typische toepassingen zijn onder andere kalkverven en dunne decoratieve afwerklagen, zoals marmorino en stucco.
Verschil met hydraulische kalk
In tegenstelling tot luchtkalk, die uitsluitend door carbonatatie met lucht uithardt, bevat hydraulische kalk bestanddelen die ook uitharden door reactie met water (hydratatie). Hydraulische kalk wordt verkregen door kalksteen te branden die van nature kleiachtige bestanddelen bevat. Dit resulteert in een bindmiddel met zowel luchthardende als waterhardende eigenschappen.
Vergelijkbare termen
Hydraulische kalk
Gebruikte bronnen: