Luchtkalk
Definitie
Luchtkalk is een traditioneel bindmiddel dat wordt verkregen door het branden van kalksteen en uitsluitend verhardt door reactie met koolstofdioxide uit de lucht.
Omschrijving
Luchtkalk, ook wel ongebluste kalk genoemd, wordt geproduceerd door kalksteen (calciumcarbonaat) te verhitten tot ongeveer 900°C, waardoor calciumoxide ontstaat. Dit wordt vervolgens geblust met water, waardoor calciumhydroxide ontstaat, dat na verloop van tijd weer reageert met koolstofdioxide uit de lucht en terugkeert naar calciumcarbonaat. Dit proces wordt carbonatatie genoemd en zorgt voor de verharding van de kalk.Luchtkalk wordt al eeuwenlang gebruikt in de bouw, vooral voor metsel- en pleisterwerk. Het is geschikt voor historische restauraties vanwege de compatibiliteit met oude materialen en de ademende eigenschappen, wat vochtproblemen helpt voorkomen. Het heeft echter een langere verhardingstijd dan cementgebonden materialen en is minder sterk, waardoor het minder geschikt is voor moderne constructies met hoge belastingen.Onderhoud van luchtkalkpleisters vereist regelmatige inspectie en herstel van scheuren, omdat het materiaal gevoelig is voor mechanische schade. Duurzaamheidsaspecten zijn gunstig, omdat luchtkalk een lage CO₂-uitstoot heeft tijdens de productie en recyclebaar is. Problemen kunnen ontstaan door onjuiste toepassing of blootstelling aan extreme weersomstandigheden.
Vergelijkbare termen
Hydraulische kalk