Lintbebouwing
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Lintbebouwing is een langgerekte, vaak vrijwel aaneengesloten bebouwing die zich uitstrekt langs een weg, dijk, kanaal, oeverwal of kreekrug.
Omschrijving
Deze vorm van bebouwing, ook wel lineaire bebouwing genoemd, komt veel voor in Nederland en België en kan kilometers lang zijn. Historisch gezien ontstond lintbebouwing vaak vanuit agrarische nederzettingen langs belangrijke transportroutes. De bebouwing kan variëren in type, van woningen en boerderijen tot bedrijfsgebouwen, en staat meestal op ruime kavels, hoewel dit in meer verdichte linten kan verschillen. De percelen liggen vrijwel altijd aan de weg, vaak met een ruime voortuin.
Kenmerken
Lintbebouwing kenmerkt zich door diversiteit in bebouwing qua bouwstijl, -volume, -hoogte, kapvorm, vormgeving, kleur- en materiaalgebruik. De percelen zijn vaak ruim, wat zorgt voor een open karakter. De samenhang binnen lintbebouwing is vaak te vinden in de ritmiek van de bouwmassa's van één tot twee lagen met kap. Een verspringende rooilijn en afwisseling van nokrichtingen dragen bij aan een gevarieerd straatbeeld. Nieuwe bebouwing binnen linten dient rekening te houden met de bestaande ritmiek en diversiteit, passend binnen de historische context maar met ruimte voor eigentijdse vormgeving.
Context en Regelgeving
Lintbebouwing komt zowel voor binnen als buiten de bebouwde kom en kan een verstedelijkte aanblik geven aan het platteland. Het tegengaan van ongewenste lintbebouwing is al langere tijd onderwerp van wet- en regelgeving, bijvoorbeeld met betrekking tot de afstand tot de weg en het voorkomen van belemmering van het uitzicht voor weggebruikers. In sommige gebieden wordt lintbebouwing specifiek benoemd in welstandsbeleid, waarbij extra zorgvuldigheid betracht wordt bij nieuwe bouwplannen om het karakter van het lint te behouden.
Vergelijkbare termen
Strokenbebouwing
Gebruikte bronnen: