Lichttoetredingsfactor
Definitie
De lichttoetredingsfactor (LTF) is een maat voor de hoeveelheid natuurlijk licht die door een raam of gevelelement wordt doorgelaten, uitgedrukt als een percentage van het invallende licht.
Omschrijving
De lichttoetredingsfactor is een belangrijke parameter bij het ontwerpen van gebouwen, omdat het direct invloed heeft op de verlichting van binnenruimtes en daarmee op het energieverbruik voor kunstlicht. De LTF wordt bepaald door de transparantie van het glas, de constructie van het raam en eventuele obstakels zoals zonwering of raamroosters.
Eigenschappen en kenmerken
- De LTF wordt uitgedrukt als een percentage tussen 0% (geen lichttoetreding) en 100% (volledige lichttoetreding).- Moderne beglazing kan een LTF hebben van 60% tot 90%, afhankelijk van het type glas en coatings.
Materialen en bouwmethoden
- Enkel glas heeft een hogere LTF dan dubbel of triple glas, maar biedt minder isolatie.- Speciale coatings, zoals low-emissiviteitslagen, kunnen de LTF verlagen om energieverlies te beperken.
Toepassingen en praktijkvoorbeelden
- In kantoorgebouwen wordt vaak gekozen voor een hoge LTF om daglicht optimaal te benutten en energie te besparen.- In musea of archieven kan een lagere LTF worden gebruikt om schade door UV-straling te voorkomen.
Onderhoud en duurzaamheidsaspecten
- Regelmatig reinigen van ramen is essentieel om de LTF op peil te houden.- Een hoge LTF draagt bij aan duurzaamheid door het verminderen van kunstmatige verlichting.
Problemen en uitdagingen
- Een te hoge LTF kan leiden tot oververhitting van ruimtes, wat extra koeling vereist.- Het vinden van een balans tussen lichttoetreding en energie-efficiëntie is een uitdaging bij het ontwerpen van gebouwen.
Vergelijkbare termen
Zontoetredingsfactor