Landindeling
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Landindeling is het systematisch verdelen en inrichten van grond, vaak met als doel het verbeteren van de bruikbaarheid voor functies zoals landbouw, bouw of recreatie, waarbij rekening wordt gehouden met aspecten als drainage en stabiliteit.
Omschrijving
Landindeling, ook wel verkaveling genoemd, is een proces dat al eeuwenlang wordt toegepast om land geschikt te maken voor verschillende doeleinden. Dit omvat het plannen en structureren van het landschap door het aanleggen van elementen zoals sloten, greppels, dammen en duikers om bijvoorbeeld water te reguleren. Historisch gezien is landindeling gebruikt voor het creëren van landbouwpercelen, waarbij Romeinse maatvoering een rol speelde in een systematische aanpak die leidde tot productieverhoging. Tijdens archeologisch onderzoek worden regelmatig sporen van historische landindeling gevonden, zowel uit de Romeinse tijd als uit recentere periodes. Landindeling kan variëren in schaal en karakter, van kleinschalige indelingen tot grootschalige, rationele blokverkaveling zoals de Romeinse 'centuriatio'. Bij moderne landinrichtingsplannen speelt landindeling nog steeds een belangrijke rol, waarbij ook het verzetten van grond en de aanleg van infrastructuur zoals wegen en gebouwen een onderdeel vormen. De manier waarop land historisch is ingedeeld, zoals de rechtlijnige patronen bij ontginningen, is vaak nog herkenbaar in het huidige landschap.
Vergelijkbare termen
Ruimtelijke ordening
Gebruikte bronnen: