Stedenbouw
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Stedenbouw is het vakgebied dat zich bezighoudt met de ruimtelijke inrichting van steden en dorpen, waarbij rekening wordt gehouden met diverse aspecten zoals functionaliteit, esthetiek en duurzaamheid.
Omschrijving
Stedenbouw is, samen met planologie en landschapsarchitectuur, onderdeel van het vakgebied van de ruimtelijke ordening. Het richt zich op het optimaal benutten van de (openbare) ruimte, zodat noodzakelijke functies hierin een plaats krijgen. Dit omvat de organisatie van gebouwen, infrastructuur, groenvoorzieningen en openbare ruimtes om leefbare gemeenschappen te creëren. Stedenbouwkundigen werken aan plannen die de ruimtelijke visie van de overheid vastleggen, zoals structuurplannen en bestemmingsplannen, binnen de kaders van wetgeving zoals de Wet ruimtelijke ordening in Nederland of de Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening in België.
Relatie tot ruimtelijke ordening
Stedenbouw vormt een essentieel onderdeel van ruimtelijke ordening. Ruimtelijke ordening is het proces waarbij de leefruimte planmatig wordt benut en ingericht met inachtneming van individuele en gemeenschappelijke belangen. Stedenbouw levert hieraan een bijdrage door zich te richten op de inrichting en het ontwerp van de bebouwde omgeving binnen dit bredere kader.
Vergelijkbare termen
Ruimtelijke ordening
Gebruikte bronnen: