Koepel
Definitie
Een koepel is een bol- of halvronde overkapping die vaak wordt gebruikt als dakconstructie boven ronde of veelhoekige ruimtes, zoals kerken, moskeeën of monumentale gebouwen.
Omschrijving
Een koepel is een architectonisch element dat zowel esthetische als functionele doelen dient. Het wordt gekenmerkt door zijn bolvormige of halvronde structuur, die zorgt voor een indrukwekkende ruimtelijke werking en vaak symbolische betekenis heeft in religieuze of representatieve gebouwen. Koepels worden traditioneel gebouwd met materialen zoals steen, baksteen of beton, en moderne varianten maken gebruik van staal en glas.De constructie van een koepel vereist een zorgvuldige berekening van de krachtenverdeling, omdat het gewicht gelijkmatig over de onderliggende muren of zuilen moet worden verdeeld. Historisch gezien zijn koepels een technisch hoogstandje, zoals te zien is bij de Hagia Sophia in Istanbul of de koepel van de Sint-Pietersbasiliek in Rome.In moderne architectuur worden koepels vaak toegepast in sportstadions, planetaria en musea, waar ze een grote overspanning mogelijk maken zonder tussenliggende steunpunten. Onderhoud van koepels richt zich op het voorkomen van scheuren en lekkages, vooral bij oudere constructies. Duurzaamheidsaspecten spelen een rol bij de keuze van materialen en isolatiemethoden.
Vergelijkbare termen
Gewelf