Klinken
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Klinken is een verbindingsmethode waarbij metalen of andere materialen met behulp van klinknagels aan elkaar worden bevestigd.
Omschrijving
Klinken is een techniek om twee of meer onderdelen, vaak van metaal, permanent aan elkaar te verbinden. Dit gebeurt door een klinknagel, een cilindervormige pen met een kop, door voorgeboorde gaten in de te verbinden materialen te steken. De uitstekende staart van de klinknagel wordt vervolgens vervormd, bijvoorbeeld door te pletten of te 'hechten', zodat er aan de andere zijde ook een 'kop' ontstaat. Hierdoor worden de delen stevig tegen elkaar gedrukt en gefixeerd. Deze verbinding is in principe niet-uitneembaar zonder beschadiging van de materialen of de klinknagel zelf. Klinken wordt gebruikt in diverse sectoren, waaronder de bouw (zoals bij steigers of framebouw), bruggenbouw, scheepsbouw en vliegtuigindustrie.
Proces en Toepassingen
Bij klinken wordt een klinknagel door gaten in de te verbinden materialen gestoken. De staart van de klinknagel wordt vervolgens bewerkt zodat deze uitzet en de materialen op hun plek houdt. Dit kan handmatig met gereedschap zoals een klinknageltang, of machinaal gebeuren. Klinken resulteert in een sterke en duurzame verbinding die bestand is tegen trillingen. Het wordt toegepast in diverse constructies en producten waar een robuuste, permanente bevestiging vereist is, zoals in de vliegtuigbouw, automobielindustrie, en bij de constructie van bruggen en gebouwen. Hoewel klinken in sommige toepassingen is vervangen door lassen, blijft het een belangrijke verbindingstechniek, met name wanneer hittegevoelige materialen worden verbonden of wanneer de verbinding bestand moet zijn tegen dynamische belastingen.
Vergelijkbare termen
Klinknagels
Gebruikte bronnen: