Kerncentrale
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een kerncentrale is een installatie waar elektriciteit wordt opgewekt door middel van kernsplijting, waarbij de vrijgekomen warmte wordt omgezet in stoom om turbines aan te drijven.
Omschrijving
In een kerncentrale wordt gebruik gemaakt van splijtbaar materiaal, zoals uranium, als 'brandstof'. De energie die vrijkomt bij kernsplijting wordt omgezet in warmte. Deze warmte wordt gebruikt om water te verhitten en stoom te produceren. De geproduceerde stoom drijft vervolgens turbines aan, die op hun beurt generatoren in beweging zetten om elektriciteit op te wekken. Het proces waarbij stoom weer tot water wordt gekoeld, vindt plaats in een condensator. Kerncentrales leveren doorgaans een aanzienlijk vermogen en worden vaak ingezet voor het leveren van 'baseload' elektriciteit, wat inhoudt dat ze continu draaien om aan een constante vraag te voldoen.
Principe van Kernsplijting
Kernenergie wordt opgewekt door de kernen van atomen, veelal uranium of plutonium, te splijten in een kernreactor. Dit proces, kernsplijting genoemd, maakt gebruik van neutronen die in de kern van een atoom worden gebracht, waardoor deze instabiel wordt en splijt. Bij deze splijting komt een grote hoeveelheid energie vrij in de vorm van hitte. De vrijgekomen neutronen kunnen op hun beurt weer andere atoomkernen splijten, wat leidt tot een kettingreactie. Het beheersen van deze kettingreactie is cruciaal voor de veilige werking van een kerncentrale.
Vergelijkbare termen
Kernreactor
Gebruikte bronnen: